سطح اختلاف بین گوشی و در نتیجه نسبت سیگنال به نویز بین گوشی، به طور قابل توجه بالای فرکانس500هرتز هستند.(شکل14.3 را ببینید.) از این منظر مطلوب آن است که انتقال موثر صداهای وسیع وگسترده، حداقل برابر با فرکانس500هرتز باشد.به عبارت دیگر پاییین تر از این فرکانس،انتقال وسیع می شود و احتمال بیشتری دارد که بیماران از نویز داخلی سمعک شکایت کنند.اگراز میکروفون دایرکشنال استفاده شود، نویز داخلی به طور خاصی متمایل هستند که مشکل ایجاد نمایند.در محیط های نویز دار، نویز داخلی مشکل ساز نمی شوند و این یک مزیت برای انتقال موثر صداهای بالای فرکانس 500هرتز است،در محیط های آرام و ساکت این برتری ممکن است فقط برای انتقال صداهای بالای فرکانس1500هرتز باشد.
اگر پاسخ اندازه گیری شده در مرحله2،با مقدار اندازه گیری شده در مرحله1،تطابق نداشته باشد،بهره و پاسخ فرکانسی سمعک تنظیم می گردد و مرحله2تکرار می شود تا جائیکه پاسخ سمت ضعیف با پاسخ سمت خوب به تطابق برسد.اگر مجبور باشد که یک تنظیم بزرگ اعمال گردد،شروع دوباره از مرحله1،اامی می شود،زیرا پاسخ سمت بهتر ،اگرچه با یک درجه کمتر نسبت به پاسخ سمت ضعیف،بوسیله ی پاسخ بهره فرکانسی تحت تاثیر قرار می گیرد.این فعل وانفعال، می تواند با قرارگیری یک گوش پوش(شامل سمعک یا میکروفون ماهواره ای) روی گوش سمت دور تر از اسپیکر،مورد اجتناب قرار گیرد.
اسپیکر را مستقیما در جلو(پیشانی)بیمار قرار دهید.بهره گوش واقعی دارای سمعک را اندازه گیری نمایید.یک افایش تدریجی پاسخ همراه با یک بهره0dBدر فرکانس پایین و حداکثر بهره10تا20دسی بل بین فرکانس2000و4000هرتز،بایستی به دست بیاید.اگر یک فرورفتگی(شیب)واضح در هر فرکانس باشد،ممکن است که مسیر تقویت شده غیر هم فاز با مسیر مستقیم صدا در آن فرکانس باشد،موقعیت و عمق این فرورفتگی از یک سمعک به سمعک دیگر متغیر خواهد بود و بستگی به تنظیمات تون کنترل و قطبی که به رسیور سیم کشی می کند،دارد.
منبع:
https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%b2%db%8c%d9%85%d9%86%d8%b3-%d8%b3%db%8c%da%af%d9%86%db%8c%d8%a7-%d8%a2%d9%84%d9%85%d8%a7%d9%86/
اکثرافراد به عنوان بخشی ازپروسه افزایش سن،تجویز سمعک هوشمند دچار درجاتی ازکم شنوایی می شوند، اگرچه این
واقعیت تسلی اندکی برای بیماران می باشد. بیماران اغلب برای مدت زمان 7سال یاحتی بیشترنیز،
قبل ازاینکه آنهابه دنبال کمک برای مشکل شنوایی شان باشند، صبرمی کنند، وحتی پس ازآن نیز،
همانطورکه قبلا ذکرشد، ملاقات اولیه اغلب به اصرار اعضای خانواده می باشد ونه به این علت که
آنها خودشان برای جستجوی کمک آماده اند.
زمانی که مابا یک موقعیت استرس زامواجه می شویم، مایا به این موقعیت نزدیک می شویم (بوسیله
حل آن، یا پیداکردن کمک برای حل آن) یااینکه ازآن اجتناب می کنیم. اجتناب می تواند باعث شکلی
ازاجتناب شناختی (من بعدا درمورداین مشکل فکرمی کنم)، تغییرمسیرعاطفی (مثل ابرازخشم درباره
یک موقعیت نامربوط) یا اعوجاج شناختی (ساخت فرضیات برپایه نیازهای نادرست: "من نمی توانم
مشکل شنوایی داشته باشم، چون من درسلامت کامل هستم)، شود.
هنگام آغاز تجربه مشکلات شنوایی توسط بیماران، اجتناب روانی یک عکس العمل طبیعی است.
بیماران ممکن است برای "فکرکردن درمورد آن" تاخیرکنند چون آنهاهنوز کمی می شنوند، وهیچ
دردی وجود ندارد. آنها ممکن است توضیح آن راعادت های صحبت کردن ضعیف سایرافراد بیان
کنند. باافزایش کم شنوایی، استرس نیزافزایش می یابد. استراتژی های مقابله ای اولیه نیزکارایی
کمتری دارد.اولین ملاقات ادیولوژی بیماران، اولین مرحله برای آغازاقدام برای مشکل شنوایی می
باشد.
تاکنون، مراحلی که بیماران قبل ازمشاوره بایک ادیولوژیست انجام می دهند، رابررسی کردیم (یعنی
جابجایی ازاجتناب به اقدام). بااین حال، شواهد تجربی پیشنهاد می کند که شایدتنها نیمی ازملاقات
های اولیه ادیولوژی، توسط بیماران به دلیل درک خودشان ازمشکل شنوایی صورت می گیرد. اغلب
همسرواعضای خانواده به مشکلات ارتباطی توجه می کنند وبرای آزمایش بیماربه اواصرار می
کنند. بیماران به طورقابل درک خشم خود را درباره این وضعیت بیان می کنند واحتمالانسبت به
انگیزه ادیولوژیست برای کمک، بدگمان می شوند. باوجوداینکه این بیمار برای ملاقات مراجعه
کرده، اما حقیقتا ادیولوژیست نمی تواند تازمانی که بیمارخودش مشکل شنوایی اش رابپذیرد، به
اوکمک کند، یعنی اینکه نه تنها واقعیت دائمی وغیرقابل درمان بودن این مشکل سلامتی رابپذیرد،
بلکه برای بهبود این وضعیت نیزتصمیم بگیرد. قبول مشکل شنوایی نیازمند درگیری فعال بیمار می
باشد.
متاسفانه بهبود قابل توجهی درجهت یابی
دربزرگسالان باکم شنوایی حسی عصبی یکطرفه، مشاهده نشده است. باوجود این قبیل محدودیت ها،
اما بزرگسالان با کم شنوایی یکطرفه ازتجهیزات BAHA راضی بودند وهیچ تردیدی درمشاهده بهبود
ارتباط درمحیط های مختلف وجود ندارد. همانند سایرتجهیزات قابل کاشت، کاندیدهای BAHA نیزباید
با درنظرگرفتن ریسک های جراحی، انتخاب شوند. اطلاعات بیشتردر مورد BAHA درفصل 35
موجود می باشد.
تکنولوژی کمک شنوایی به منظورکاهش مشکلات ایجادشده به علت کم شنوایی فراهم شده است
وشامل تجهیزاتی ازقبیل تقویت کننده های شخصی، سیستم های ارتباط ازراه دور، سیستم های تقویت
کننده مکان های بزرگ، سمعک های تلویزیونی و وسایل هشداردهنده می باشد. برخی تجهیزات
کمک شنوایی می توانند به منظوربستن gap هنگام ارتباط درمکان های بزرگ ودرمحیط های
نویزی، به همراه سمعک به کارروند واین درحالی است که بسیاری ازاین تجهیزات stand alone
هستند ونیازبه یک وسیله همراه ندارند. تجهیزات کمک شنوایی باتوجه به علاقه ونیازهای مصرف
کنندگان وهم چنین بوسیله قانون سال 1990 امریکابرای افراد دارای معلولیت (ADA) که دست یابی
به ارتباط برای همه افراد دارای ناتوانی راتضمین می کند، توسعه پیداکرده اند.
تحت عنوان III توافق عمومی ADA، دست یابی به ارتباط درساختمان های عمومی وفضای باز،
مکان های اسکان، مکان های سروغذا ونوشیدنی، نمایشگاه ها ومحل های تفریح وسرگرمی، مکان
های تجمع عمومی، فروشگاه ها، مکان های خدماتی وپایگاه های حمل ونقل عمومی تضمین شده
است. تلفن های متنی، رمزگشاهای برنامه های تلویزیونی، نسخه قابل چاپ متون بزرگ، مترجمین
زبان اشاره ووسایل کمک شنوایی ممکن است دراین مکان ها مفید باشند.
منبع:
https://tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%88%DB%8C%D8%AF%DA%A9%D8%B3/